FAQ

Οι θερμαντικές ακτίνες ανακαλύφθηκαν στο 1800 από τον William Herschel όταν χρησιμοποίησε ένα πρίσμα για να διαθλάσει το φως του ήλιου. Χρησιμοποιώντας ένα θερμόμετρο, παρατηρήθηκε αύξηση της θερμοκρασίας πέρα ​​από το κόκκινο τμήμα του ορατού φάσματος. Το μήκος κύματος του ορατού φωτός βρίσκεται στην περιοχή μεταξύ των microns 0.38 (ιώδες) και 0.78 (κόκκινο), ενώ η υπέρυθρη ακτινοβολία είναι "μόλις πέρα ​​από το κόκκινο" και βρίσκεται μεταξύ των μικρομέτρων 0.78 - 1000 (μm). Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι θερμαντικές ακτίνες έγιναν γνωστές ως 'υπέρυθρες».

Από επιστημονική άποψη, η υπέρυθρη θερμότητα είναι μια μορφή ή κύμα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα μήκη κύματος που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για τη βιομηχανική θερμική διαδικασία κυμαίνονται μεταξύ 0.78 - 1000 μm.

Η υπέρυθρη απεικόνιση συνήθως χωρίζεται σε τμήματα 3. Το όριο μεταξύ των τμημάτων μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το πού το διαβάσατε, όπως και ο χαρακτηρισμός. Στην Ceramicx χρησιμοποιούμε το ακόλουθο πρότυπο: - Υπέρυθρες ακτίνες μικρού κύματος: 0.78 - 1.40 μm. Επίσης ονομάζεται κοντινό υπέρυθρο [NIR] ή IRA - μεσαίο κύμα υπερύθρων: 1.4 - 3.0 μm. Επίσης ονομάζεται Μεσαία Υπέρυθρη [MIR] ή IRB - Μεγάλη Υπέρυθρη 3 - 1000 μm. Επίσης ονομάζεται Far Infrared [FIR] ή IRC.

Όλα τα αντικείμενα - συμπεριλαμβανομένου μας - πάνω από το απόλυτο μηδέν (-273.15 ° C) εκπέμπουν φυσικά υπέρυθρη ενέργεια, έτσι γενικά, η απάντηση θα ήταν «όχι». Ενώ η υπέρυθρη ακτινοβολία μπορεί να δημιουργήσει αρκετή ενέργεια για να ξεκινήσει τη μετακίνηση των μορίων, σε αντίθεση με την ακτινοβολία υψηλότερης συχνότητας - όπως οι ακτίνες Χ - δεν έχει αρκετή ενέργεια για να σπάσει τα μόρια ή να προκαλέσει βλάβη. Η υπέρυθρη θερμότητα θα ζεσταθεί φυσικά σε οποιοδήποτε μέρος σας αγγίζει. Αλλά η εκτεταμένη έκθεση σε υψηλό επίπεδο IR μπορεί να είναι δυνητικά επιβλαβής και να έχει ως αποτέλεσμα την καύση, όπως και με οποιαδήποτε άλλη πηγή θερμότητας, όπως μια φωτιά.

Η υπέρυθρη ακτινοβολία είναι μια μορφή ενέργειας που θεωρείται καλύτερα ως κύματα που κινούνται μέσα στο διάστημα και έχουν διαφορετικές συχνότητες. Από χαμηλές συχνότητες, οι οποίες συνιστούν ραδιοκύματα, σε υψηλές συχνότητες όπως ακτίνες ακτίνων γάμμα ή ακτίνων Χ, με το ορατό φάσμα φωτός που τα μάτια μας μπορούν να ανιχνεύσουν (από ιώδες έως κόκκινο), κάπου στη μέση. Η υπέρυθρη ακτινοβολία (λατινική για "κάτω από κόκκινο") είναι μια μορφή ακτινοβολίας που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το ορατό φως στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Όταν απορροφούμε το υπέρυθρο, το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι αισθανόμαστε θερμότερο. Ωστόσο, το IR μπορεί να είναι επικίνδυνο με παρατεταμένη έκθεση.

Η κανονική ονομαστική τάση είναι 230V. Με άλλες τιμές τάσης διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος, μπορούμε να σχεδιάσουμε το στοιχείο θέρμανσης να λειτουργεί σε διαφορετικές εξόδους ισχύος και με διαφορετικές τάσεις για επιπλέον κόστος / ελάχιστη παραγγελία.

Οι υπέρυθροι πομποί χρησιμοποιούνται συχνά υπό μερικό κενό. Η άμεση μεταφορά της ακτινοβολούμενης ενέργειας είναι γενικά πιο αποτελεσματική λόγω της απουσίας μορίων υδρατμού τα οποία κανονικά θα απορροφούν κάποια από την υπέρυθρη ακτινοβολία.

Αυτό ποικίλλει ανάλογα με την εφαρμογή, αλλά γενικά συνιστούμε το 100-200mm για στατικές εφαρμογές όπου και ο θερμαντήρας και ο στόχος βρίσκονται σε σταθερή θέση. Η βέλτιστη απόσταση εξαρτάται από την απόσταση των στοιχείων και την επιθυμητή ομοιομορφία της θερμοκρασίας στην επιφάνεια. Γενικά, όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο μεγαλύτερη είναι η ακτινοβολούμενη διασπορά, η οποία με τη σειρά της διευκολύνει την ομοιόμορφη θέρμανση. Οι βραχύτερες αποστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη θερμική ενέργεια συγκεντρωμένη σε μια μικρότερη περιοχή η οποία μπορεί να δημιουργήσει τοπικές περιοχές υψηλής θερμοκρασίας.

Εάν είναι γνωστά τα χαρακτηριστικά απορρόφησης του υλικού στόχου, μπορεί να είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί το μέγιστο μήκος εκπομπής κύματος ως μέσο επιλογής του καταλληλότερου εκπομπού. Αν δεν είναι γνωστά αυτά τα χαρακτηριστικά, οι δοκιμές μικρής κλίμακας με τους εκπομπούς 1 ή 2 μπορεί να είναι αρκετές για να κατανοήσουν καλύτερα τι λειτουργεί με το εν λόγω υλικό. Ένας άλλος βασικός παράγοντας είναι ο χρόνος θερμικής απόκρισης που απαιτείται από τη διαδικασία. Οι κεραμικοί εκπομποί συνήθως απαιτούν περίπου 10-12 λεπτά για να φθάσουν σε σταθερή θερμοκρασία. Οι εκπομποί κασέτας με χαλαζία απαιτούν περίπου το ήμισυ αυτής της ώρας, ενώ οι βολφραμίου / αλογόνου κοντά σε πλήρη ισχύ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Υπό κανονικές συνθήκες χρήσης, οι κεραμικοί εκπομποί θα διαρκούν 20,000 ώρες ή 12 μήνες από την ημερομηνία κατασκευής. Για τους εκπομπούς χαλαζία, είναι 10,000 ώρες ή 12 μήνες από την ημερομηνία κατασκευής.

Τα στοιχεία σχήματος κατωφέρου παράγουν μια συμπυκνωμένη παραγωγή η οποία διασκορπίζεται με απόσταση, καθιστώντας την πιο κατάλληλη για τους εκπομπούς τοποθετημένους περαιτέρω από τον στόχο. Επίπεδη στοιχεία στυλ παράγουν μια ομοιόμορφη έξοδο που ταιριάζει καλύτερα στους εκπομπούς τοποθετημένους πλησιέστερα στο υλικό στόχου.

Για να παρακολουθήσετε ή να ελέγξετε τη θερμοκρασία θερμότητας για κεραμικά ή χαλαζιακά στοιχεία και θερμαντήρες, σας συνιστούμε να χρησιμοποιήσετε έναν τύπο K θερμοστοιχείο. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν με έναν κατάλληλο ελεγκτή ή οθόνη θερμοκρασίας.

Και πάλι, αυτό ποικίλλει ανάλογα με την εφαρμογή και την εκπομπή προς την απόσταση στόχου, αλλά γενικά, οι μικρές αποστάσεις μεταξύ των πομπού διευκολύνουν τη βελτιωμένη ομοιομορφία της θερμοκρασίας. Συνήθως συνιστούμε ένα ελάχιστο 5mm μεταξύ των κεραμικών εκπομπητών όταν είναι τοποθετημένο μέσα σε ένα πεδίο θερμαντήρα. Συνιστούμε το ίδιο και με τους εκπομπούς χαλαζία.